სელენა გომეზი სამ ალბომს განსხვავებული გამოხმაურებები ქონდა. Kiss & Tell ძირითადად უარყოფიდად შეაფასეს: „ესაა პოზიტიური და ენერგიული ალბომი მაგრამ არანაირი მუსიკალური ღირებულება არ გააჩნია."
A Year Without Rain
უკვე აშკარა პროგრესი იყო და მაქსიმალური შეფასება მისთვის ოთხი ვარსკვლავი იყო ხუთიდან, მინიმალური სამი. აქ უკვე გამოიკვეთა პოპისა და ჰიპ-ჰოპის ნაზავი რომელიც გომეზის ზირითად სტილად იქცა წლების განმავლობაში.
დადებითი სეფასება დაიმსახურა ალბომმა
When the Sun Goes Down
-და დასახელდა როგორც საუკეთესო გომეზის ალბომი. თუმცა რაზეც კრიტიკოსები დაობენ მისი ვოკალია, რომელიც მათი აზრით „საერთოდ არ არსებობს". სელენას მიმდინარეობა ძირითადად იგივე დარჩა რაც დისნეის მსახიობობის დროს და აუდიტორიაც არ შეცვლილა შესაბამისად კომერციულად მისი ალბომები ჯერ კიდევ მიმართულია 13-18 წლის მოზარდებზე. რაც შეეხება სამსახიობო კარიერას, მის ფილმებს საოჯახო სტატუსის გამო ინდობენ თუმცა ყველა აღნიშნავს რომ სელენას დიდი ძალისხმევა დაჭირდება სანამ კინოსამყაროში ადგილს დაიმკვიდრსბ კრიტიკოსების თვალში, მაგალითად ფილმი მონტე კარლო უარყოფიდად შეაფასეს მხოლოდ გომეზის გამი რომელიც „სხვებთან შედარებით ძალიან დაბალ დონეზე ოდგა."
|